Εφημερίδα “Έθνος”, 11/12/2012
Η δυσθυμία της κοινωνίας έναντι της πολιτικής τάξης αλλά και του πολιτικού συστήματος είναι εύλογη. Η απαξίωση του Κοινοβουλίου υποθάλπεται από το χαμηλό επίπεδο του πολιτικού λόγου, τα δυσανάλογα προς τη συγκυρία προνόμια βουλευτών και υπαλλήλων της Βουλής, την προχειρότητα στη νομοθέτηση και τη συγκάλυψη ευθυνών.
Η παραβίαση του Συντάγματος από τις κυβερνήσεις της τελευταίας τριετίας, σε σχέση τόσο με τη διαδικασία λήψης αποφάσεων όσο και με το περιεχόμενό τους, υπήρξε σε αρκετές περιπτώσεις απροκάλυπτη. Από την άλλη πλευρά, η δικαστική εξουσία ενίοτε δεν στάθηκε στο ύψος του θεσμικά ηθελημένου ρόλου της.
Η οικονομική κρίση αποκάλυψε μια σοβούσα θεσμική κρίση, η οποία εκδηλώνεται με δύο διαφορετικές μορφές: πολιτικοί θεσμοί που είτε έχουν σχεδιαστεί σωστά αλλά καταστρατηγούνται στην πράξη από τις πολιτικές ελίτ, είτε παρουσιάζουν γενετικές ατέλειες και απαιτείται η αναδιάρθρωσή τους.
Και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να εξεταστούν άμεσα θεσμικές μεταρρυθμίσεις, ώστε να αποφευχθεί η περαιτέρω ενίσχυση των αντισυστημικών τάσεων, που κατά βάση οφείλεται στην προϊούσα δυσλειτουργία και απονομιμοποίηση των θεσμών.
Ιδιαίτερη σημασία παρουσιάζει η αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Η κατάτμηση τεράστιων εκλογικών περιφερειών, όπως η Β’ Αθηνών και η Α’ Θεσσαλονίκης, αλλά και η ενοποίηση μονοεδρικών ή διεδρικών σε μεγαλύτερες, θα συμβάλει στην εξισορρόπηση της σχέσης αντιπροσώπευσης. Εξίσου κρίσιμη είναι η μείωση του αριθμού των βουλευτών από 300 σε 200 ή 250, για την οποία δεν απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση, σε συνδυασμό με την υιοθέτηση του ασυμβιβάστου βουλευτή και υπουργού, προκειμένου η άσκηση υπουργικών καθηκόντων να απεξαρτηθεί από την επιδίωξη επανεκλογής.
Δύο ακόμη θεσμικές αλλαγές είναι πρόσφορες για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος: η διαφάνεια και ο αυστηρός έλεγχος του πολιτικού χρήματος και η επιτάχυνση της διαδικασίας παραπομπής στο δικαστικό συμβούλιο του άρθρου 86 του Συντάγματος όσων υπουργών κατηγορούνται για διάπραξη σοβαρών αδικημάτων.