Η κατάρρευση μιας χώρας

Εφημερίδα “Έθνος”, 27/12/2016

Η υπερφορολόγηση στράγγιξε την αγορά. Χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες κλείνουν τα βιβλία τους καθώς τελειώνει η χρονιά. Οσοι δεν το πράττουν, μηχανεύονται νέες μεθόδους απόκρυψης εισοδήματος. Σε συνάρτηση με τις νέες εισφορές, που επέβαλε ο νόμος Κατρούγκαλου, η επιβάρυνση στο εισόδημά τους συνιστά κατ’ ουσίαν δήμευση. Οι θέσεις εργασίας που δημιουργούνται είναι στην πλειονότητά τους ευέλικτης απασχόλησης, με καθαρές αποδοχές περί τα 300 ευρώ, αν και πολλές υποκρύπτουν πλήρη απασχόληση και απλήρωτες υπερωρίες. Στα νοσοκομεία οι απλήρωτες υπερωρίες είναι χιλιάδες για κάθε νοσηλευτή. Ο,τι λειτουργεί ακόμη στους δημόσιους τομείς υγείας και ασφάλειας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο φιλότιμο των εργαζομένων, που με ανεπαρκή αναλώσιμα υλικά πασχίζουν να περισώσουν όσα θεωρούνται στις ανεπτυγμένες χώρες αυτονόητα.
 
Η υπερφορολόγηση, η ανεργία, η αδήλωτη εργασία και οι χαμηλές αποδοχές επιφέρουν συντριπτικά πλήγματα στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Η καταβολή συντάξεων οριακά χρηματοδοτείται μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι. Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι σύντομα θα υπάρξει αύξηση των συντάξεων, χάρη στους δήθεν επερχόμενους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ομως σε ποια χώρα με τέτοιο καθεστώς υπερφορολόγησης, υπερεισφοροδότησης, αρρύθμιστων στην πράξη εργασιακών σχέσεων, φυγής των ικανότερων στελεχών στο εξωτερικό, απαξιωμένου τραπεζικού συστήματος, βραδυκίνητης απονομής δικαιοσύνης και ιδεοληπτικής πολιτικής εξουσίας θα εισέρρεαν επενδυτικά κεφάλαια, ως αναγκαία προϋπόθεση της οικονομικής ανάπτυξης; Είναι προφανές ότι η χώρα σέρνεται ταχύτατα προς την πλήρη αποσάθρωση των εργασιακών και κοινωνικοασφαλιστικών θεσμών, την περαιτέρω συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου, τη δημογραφική γήρανση και την κατάρρευση της κοινωνικής συνοχής.
 
Τη στιγμή που επιχειρούνταν μια απεγνωσμένη προσπάθεια εξόδου από το τέλμα, παρά τα διαδοχικά λάθη τόσο των δανειστών όσο και των εγχώριων πολιτικών δυνάμεων, ήρθε η προκήρυξη πρόωρων εκλογών στα τέλη του 2014, η εξάμηνη ψευδοδιαπραγμάτευση, το καταστροφικό δημοψήφισμα, το τρίτο Μνημόνιο και η κυβερνητική δυσπραγία. Δυστυχώς, ακόμη και αν τη σημερινή κυβέρνηση διαδεχθεί μια συγκροτημένη ομάδα έμπειρων, ανιδιοτελών και αποφασισμένων προσώπων, είναι αβέβαιο αν υπάρχουν πλέον περιθώρια αναστροφής της κατάστασης.