ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΟ

Η κυβέρνηση συνεργασίας αντιλήφθηκε νωρίς ότι οι προεκλογικές εξαγγελίες περί αναδιαπραγμάτευσης των Μνημονίων δεν είναι εφικτές υπό τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί εντός και εκτός συνόρων. Η κακή διαπραγμάτευση το 2010 και το 2011, σε συνάρτηση με την πλήρη αναξιοπιστία ως προς την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στο κράτος και στην οικονομία, έχουν οδηγήσει τη χώρα μας σε δεινή θέση. Τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης φαίνεται να έχουν ξεγράψει την Ελλάδα και προετοιμάζονται για μια ενδεχόμενη έξοδό της από το κοινό νόμισμα, με κύριο μέλημά τους την ελαχιστοποίηση των συνεπειών για τις ίδιες.

Άλλωστε, στην παγκόσμια κοινή γνώμη επικρατεί πλέον η αντίληψη ότι στην Ελλάδα κυβερνούν διαχρονικά διεφθαρμένες και αναποτελεσματικές πολιτικές ελίτ και ότι η οικονομία έχει περιπέσει σε μία παρασιτική νωθρότητα. Τη στιγμή που η Ιρλανδία επέστρεψε στις αγορές, η Ιταλία και η Ισπανία πέτυχαν έναν ευνοϊκό γι’ αυτές διακανονισμό του τραπεζικού τους προβλήματος και πανίσχυρες χώρες, όπως η Γαλλία και η Ολλανδία, αυτοβούλως προχωρούν σε εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα, η Ελλάδα διένυσε το τελευταίο τετράμηνο σε εκλογική παραζάλη και έναν χρόνο τώρα δεν έχει δώσει απάντηση εάν, πώς και πότε θα αναμορφώσει τη δημόσια διοίκηση. Η δέσμευση για μείωση των γραφειοκρατικών διοικητικών βαρών, που συνιστά σοβαρό πλήγμα για την επιχειρηματικότητα, εξαγγέλθηκε από τέσσερις διαδοχικές κυβερνήσεις ως μείζων προτεραιότητα (κυβερνήσεις Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά), όμως εδώ και δύο χρόνια το πολιτικοδιοικητικό σύστημα δεν κατόρθωσε ούτε καν να ξεκινήσει τις μετρήσεις βαρών, αξιοποιώντας τους πόρους του ΕΣΠΑ που έχουν δεσμευτεί για τον σκοπό αυτόν.

Πριν από τις εκλογές ο τότε υπηρεσιακός υπουργός Γ. Στουρνάρας ανακάλυψε στα συρτάρια του υπουργείου Ανάπτυξης χιλιάδες χρονίζουσες αιτήσεις για επενδυτικά σχέδια και σε λίγες εβδομάδες υπέγραψε περισσότερες σχετικές αποφάσεις από όσες οι προκάτοχοί του επί χρόνια. Απέδειξε έτσι ότι όταν υπάρχει στοιχειώδης πολιτική βούληση και γνωσιακή επάρκεια, το κράτος μπορεί επιτέλους να αρχίσει να κινείται.

Τα παραδείγματα πολιτικοδιοικητικής αφασίας μπορούν να γεμίσουν βιβλία. Ορισμένους το εκλογικό σώμα τούς τιμώρησε ήδη στις εκλογές. Η πλειονότητα όμως της πολιτικής τάξης συνεχίζει αμέριμνη να πορεύεται ράθυμα, ωσάν να μη βρίσκεται η χώρα ένα βήμα πριν από την άτακτη χρεοκοπία. Το πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι ασφαλώς συστημικό και απαιτείται εμβάθυνση της δημοσιονομικής και πολιτικής ενοποίησης, όμως η Ελλάδα μοιάζει με έναν τόπο που έχει αυτοκαταδικαστεί να επιστρέψει στους βαλκανικούς ορίζοντές του. Οι συνέπειες για το βιοτικό επίπεδο, την εξωτερική και εσωτερική ασφάλεια, την κοινωνική συνοχή έχουν προαναγγελθεί. Η θερινή ραστώνη πριν από τη φθινοπωρινή καταιγίδα θυμίζει την ακινησία στις αρχές του καλοκαιριού του 1922, πριν από 90 χρόνια, λίγο πριν από την τραγική έξοδο από τη Μικρά Ασία.