Εφημερίδα, “ΕΘΝΟΣ”, 12/2/2013
Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από τον Φεβρουάριο του 2010, όταν η τότε κυβέρνηση αποκάλυψε το πραγματικό ύψος του δημοσιονομικού ελλείμματος. Hταν το πρώτο ισχυρό σοκ για την ελληνική κοινωνία, που άρχισε να υποπτεύεται ότι εξήντα χρόνια σταθερής ανόδου του βιοτικού επιπέδου πλησίαζαν προς το τέλος τους.
Από το πέρας του Εμφυλίου μέχρι τις αρχές του 2010, παρά τις εθνικές, πολιτικές και οικονομικές κρίσεις που μεσολάβησαν, η Ελλάδα κατόρθωσε να ανασυνταχθεί από τα ερείπια δύο πολέμων, να θεμελιώσει δημοκρατικούς θεσμούς και να διατηρήσει συγκριτικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ωστόσο, την τριετία 2010-2013 η χώρα απώλεσε 20 χρόνια σύγκλισης με την Ευρωπαϊκή Eνωση, η ανεργία εκτοξεύθηκε κοντά στο 30%, οι μεταναστευτικές ροές και η φτώχεια θυμίζουν τη δεκαετία του ’50. Το σύστημα κοινωνικής ασφάλειας και το ΕΣΥ καταρρέουν, η εγκληματικότητα τείνει να καταστεί ανεξέλεγκτη, η μείωση του μέσου διαθέσιμου εισοδήματος των μισθωτών ανέρχεται σε 50%.
Παράλληλα, υπό συνθήκες ισχυρής πολιτικής πόλωσης και οικονομικής ανασφάλειας, το ποσοστό αποχής στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Μαΐου και Ιουνίου προσέγγισε το 40%, αποδεικνύοντας ότι στην πλειονότητα των πολιτών επικρατεί απογοήτευση και δυσθυμία έναντι του πολιτικού συστήματος. Η κοινωνία δεν προσδοκά πως η σημερινή πολιτική τάξη μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Η οικονομική κατάρρευση δεν επέφερε ούτε την επιστροφή της πολιτικής ούτε κάποια ισχυρή δυναμική προς μια νέα μεταπολίτευση. Η εντυπωσιακή εκλογική επιβράβευση του ΣΥΡΙΖΑ και η ανάδειξη της εθνικιστικής-ρατσιστικής Ακροδεξιάς σε υπολογίσιμη ανερχόμενη δύναμη εκφράζουν μάλλον τη χρεοκοπία των δύο κομματικών σχηματισμών που κυβερνούν επί 38 συναπτά χρόνια, παρά ένα ρεύμα μετασχηματισμού του κράτους και της οικονομίας.
Το επίμονα εξαγγελλόμενο αλλά διαρκώς μετατιθέμενο χρονικό σημείο που θα επιτευχθούν θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης δεν θα σηματοδοτήσει ούτε αποκατάσταση των απολεσθέντων εισοδημάτων, ούτε ουσιώδη υποχώρηση της ανεργίας, ούτε πολιτική σταθερότητα. Οσοι υπόσχονται γρήγορες και ανώδυνες λύσεις παραπλανούν, καθιστώντας δυσκολότερη την πορεία σε ένα μέλλον με πολλή ξηρασία.