εφημερίδα “Έθνος”, 2/5/2017
Υπάρχουν αρκετοί που (κρυφο)χαίρονται με την άνοδο της ακροδεξιάς και του ευρωσκεπτικισμού, προσδοκώντας στην αποσύνθεση της Ευρωζώνης. Αν επικρατήσει στη Γαλλία η Λεπέν και στην Ιταλία ο Γκρίλο, αν μικροί Ορμπάν συνεχίσουν να ξεφυτρώνουν, αν η Γερμανία επιμείνει στις περιοριστικές πολιτικές και διαλυθεί η Ευρωζώνη, τότε δεν θα αποτελέσει ελληνική αποκλειστικότητα η έξοδος από το ευρώ, αλλά αποτέλεσμα συνολικής κατάρρευσης της νομισματικής ένωσης.
Ετσι προσδοκούν να αποσείσουν τις ευθύνες τους για μια σειρά καταστροφικών επιλογών τα τελευταία χρόνια. Δεν σκέφτονται, όμως, ότι διάλυση της Ευρωζώνης δεν σημαίνει διαγραφή του ελληνικού χρέους, αλλά ακύρωση των όποιων πολιτικών στήριξης και αλληλεγγύης ενεργοποιήθηκαν από τους εταίρους μας λόγω του φόβου για τις επιπτώσεις του Grexit. Δεν αντιλαμβάνονται ότι ουδείς τότε θα σπεύσει να συνδράμει μια απομονωμένη και χρεοκοπημένη χώρα, ακόμη και αν οδηγηθεί σε ανθρωπιστική κρίση.
Στον αντίποδα, κάποιοι άλλοι χαίρονται με την αποτυχία της κυβέρνησης και την προϊούσα κατάρρευση της χώρας, προσδοκώντας ότι έτσι θα ανέλθουν σε θώκους που θα τους επιτρέψουν να δέχονται «πελάτες», να μοιράζουν προνόμια και προσόδους, να διαπλέκονται και να προσπορίζονται δημόσιους πόρους.
Οταν το 1/3 του ενεργού πληθυσμού τελεί σε καθεστώς ανεργίας, άλλο 1/3 ψευτοαπασχολείται και υποαμείβεται σε συνθήκες εργασιακής «ευελιξίας», όταν 420 χιλιάδες νέοι έχουν ξενιτευθεί, κάποιοι απεργάζονται τη διατήρηση πρακτικών που οδήγησαν στη χρεοκοπία. Οτι οι συνθήκες δεν επιτρέπουν πλέον τέτοιες πρακτικές δεν το αντιλαμβάνονται ούτε όσοι τις αναπαράγουν με «αριστερό πρόσημο».
Τέλος, κάποιοι άλλοι, που βιώνουν σκληρά τις συνέπειες της διάλυσης της κοινωνικής συνοχής, ζουν με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί ο χρόνος να ξαναγυρίσει στο 2009, να σκιστούν τα Μνημόνια, να επιστραφούν οι συρρικνωμένοι μισθοί και συντάξεις, να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ και να ξαναμοιράζουν δάνεια οι τράπεζες. Είναι ιδίως αυτοί που πίστεψαν στις «αυταπάτες» το 2015. Οσοι ανήκουν στις προηγούμενες κατηγορίες, καθένας με το δικό του μερίδιο ευθύνης, συμβάλλουν στην κατάρρευση της χώρας.