Εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, 8/4/2014
Η οικονομική κρίση αποτέλεσε τον καταλύτη για την αποκάλυψη της διάβρωσης και έκπτωσης των δημοκρατικών θεσμών και του πολιτικού λόγου στη χώρα μας.Η οικονομική κρίση αποτέλεσε τον καταλύτη για την αποκάλυψη της διάβρωσης και έκπτωσης των δημοκρατικών θεσμών και του πολιτικού λόγου στη χώρα μας. Οι διεργασίες είχαν ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν από την εκδήλωση της κρίσης, όμως καλύπτονταν υπό τον μανδύα της πλαστής καταναλωτικής ευμάρειας και της συνενοχικής διαφθοράς κράτους και κοινωνίας, ενώ ταυτόχρονα οι διαιρετικές τομές που αναπαράγονταν από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης έμοιαζαν ακλόνητες και αυτονόητες.
Ο κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος το 2011 και η αργόσυρτη κατάρρευση των δύο κομμάτων εξουσίας, που αναγκάστηκαν να συγκυβερνήσουν εγκαταλείποντας την παραδοσιακή μεταξύ τους πόλωση, δεν οδήγησαν στην ανάδυση ενός νέου πολιτικού λόγου και στη μεταβολή πολιτικών πρακτικών. Αντιθέτως, οι εξελίξεις αυτές συνοδεύτηκαν από την ενίσχυση της επικοινωνιακής ψευδοπολιτικής, τη σαγήνευση των πολιτών με υποσχέσεις επιστροφής σε απολεσθέντες παραδείσους, κυρίως όμως από την περαιτέρω μετατόπιση του κομματικού λόγου σε μια επαμφοτερίζουσα ρητορεία.
Οι πολίτες αντιλαμβάνονται πλέον ότι οι πολιτικές-ιδεολογικές διαφορές μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας έχουν εκμηδενιστεί, η «ρεαλιστική» στροφή του ΣΥΡΙΖΑ καθιστά δυσδιάκριτη την ταυτότητα και τη στρατηγική του, ενώ ακόμη και τα μικρότερα κόμματα έχουν αποδυθεί σε έναν άγονο αγώνα πολυσυλλεκτικής ψηφοθηρίας για λόγους πολιτικής επιβίωσης.
Το πιο ευδιάκριτο σύμπτωμα αποϊδεολογικοποίησης της πολιτικής και κατάρρευσης της αξιοπιστίας του μεταπολιτευτικού κομματικού αστερισμού αποτελεί η δημοσκοπική επιρροή που ασκεί το Ποτάμι, ένα κόμμα με μιντιακά γονίδια και ρητά εκπεφρασμένη απέχθεια προς τη διάκριση μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς.
Στην ιδρυτική συνέντευξη Τύπου του νέου κόμματος, ο επαγγελματίας της επικοινωνίας αρχηγός του διατύπωσε την άποψη ότι «πρώτα πρέπει να λύσουμε τα προβλήματά μας (ως χώρα) και μετά, αν θέλουμε να αποφασίσουμε αν θα βάψουμε τους δρόμους μας κόκκινους ή μπλε, είναι μια άλλη ιστορία». Αρα για το Ποτάμι ούτε τα προβλήματα ούτε οι εναλλακτικοί δρόμοι επίλυσής τους έχουν ιδεολογικό χρώμα. Πρόκειται για την επικίνδυνη έλξη των πολιτών από την απουσία πολιτικής.