Εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, 26/8/2014
Δεν θα διαφωνήσουμε ότι η αναδιάρθρωση του μη βιώσιμου χρέους, η επιστροφή στην ανάπτυξη και η καταπολέμηση της ανεργίας αποτελούν τις κορυφαίες προκλήσεις για το μέλλον της χώρας, των οποίων ο χειρισμός υπερβαίνει τη δύναμη των κυβερνήσεων σε ένα κράτος οικονομικά, πολιτικά και ηθικά χρεοκοπημένο, προϋποθέτοντας παρέμβαση των Ευρωπαίων εταίρων. Ομως υπάρχουν και τα άλλα, τα «μικρά» και καθημερινά, τα οποία καθρεφτίζουν τελικά τον πολιτισμό μιας χώρας. Οτι η Ελλάδα καταγράφεται πρώτη στην Ευρώπη σε θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα είναι γνωστό. Χιλιάδες νεκροί και ανάπηροι κάθε χρόνο, ιδίως νέοι άνθρωποι. Η ποιότητα των δρόμων δεν είναι το μόνο αίτιο. Όταν στις αρχές του καλοκαιριού η Αστυνομία πραγματοποίησε μια μέρα συστηματικούς ελέγχους για βασικές παραβάσεις οδικής ασφάλειας σε νησί του Σαρωνικού με υψηλή τουριστική κίνηση, η αντίδραση των τοπικών αρχών ήταν ακαριαία.
Μεταξύ άλλων, τόσο ο απερχόμενος όσο και ο νεοεκλεγείς δήμαρχος προέβησαν σε δηλώσεις διαμαρτυρίας για τους διενεργηθέντες ελέγχους και απαίτησαν να σταματήσουν αμέσως, όπερ και έγινε. Στο ίδιο νησί, σε απόσταση αναπνοής από την Αθήνα και με παγκόσμιας προβολής αρχαιολογικούς χώρους, οι κάδοι σκουπιδιών και οι περιβάλλοντες χώροι παρέμειναν ολόκληρο το καλοκαίρι ασφυκτικά γεμάτοι, σκορπίζοντας παντού απορρίμματα, ενώ οι διακοπές στην ύδρευση ήταν ρουτίνα. Οι διαμαρτυρίες των μόνιμων κατοίκων και των παραθεριστών έμειναν για ακόμη μία χρονιά χωρίς ανταπόκριση.
Ενα κράτος που δεν δύναται (ή μήπως δεν θέλει;) να επιλύσει τα βασικά κάθε μορφής κοινωνικής συμβίωσης, όπως είναι η προστασία της ζωής των κατοίκων, η διατήρηση μιας υποτυπώδους υγιεινής και συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης, εφαρμόζοντας άλλωστε κανόνες που το ίδιο έχει θεσπίσει, πού θα βρει το ανάστημα να αιτηθεί την «καλοσύνη των ξένων», εν προκειμένω των δανειστών του, ώστε να επιλύσει τα μείζονα θέματα ή να απαιτήσει από τους πολίτες του άλλες θυσίες;