ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

Χειρότερη περίοδος για να προχωρήσει το εγχείρημα των ιδιωτικοποιήσεων δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Η ελληνική οικονομία για πέμπτη συνεχή χρονιά σε ύφεση, το χρηματιστήριο σε επίπεδα αρχών δεκαετίας του ’90, ο κίνδυνος εξόδου από την Ευρωζώνη επικρεμάμενος, η κυβέρνηση αποτελούμενη από έναν ιδεολογικοπολιτικά ετερόκλητο, εύθραυστο συνασπισμό κομμάτων. Η αξία των περισσότερων δημοσίων επιχειρήσεων θα ήταν πολύ υψηλότερη σε διαφορετικές οικονομικές και πολιτικές συνθήκες. Ομως, εν ονόματι της δέσμευσης έναντι των διεθνών δανειστών για μείωση του δημόσιου χρέους μέσω ιδιωτικοποιήσεων, η κυβέρνηση επισπεύδει τις διαδικασίες πώλησης.

Δεν αποτελεί ορθή αφετηρία αξιολόγησης του επίμαχου ζητήματος η ιδεολογικοποίησή του με όρους σύγκρουσης μεταξύ νεοφιλελεύθερων, κρατιστών και μεταρρυθμιστών. Η επιθετική κριτική εναντίον του κράτους και η επικράτηση των θατσερικών-ριγκανικών πρακτικών κατά τη δεκαετία του ’80 διατηρούν σήμερα ισχυρούς υποστηρικτές, που πρεσβεύουν ότι η αντικατάσταση δημοσίων υπηρεσιών από ιδιωτικές συνεπάγεται καλύτερη ποιότητα υπηρεσιών με φθηνότερο κόστος. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι λίγα διεθνώς τα παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων που οδήγησαν σε εκτόξευση της επιβάρυνσης των χρηστών, κατάρρευση υποδομών και δυσχέρειες στη διασφάλιση βασικών αγαθών, όπως η ύδρευση και η ηλεκτροδότηση.
Η Ελλάδα καλείται να εκποιήσει κερδοφόρες επιχειρήσεις ως προϋπόθεση επίτευξης άπιαστων δημοσιονομικών στόχων. Ωστόσο, έτσι δεν θα μειωθεί ουσιωδώς το δημόσιο χρέος, παρά μόνο θα εξευμενιστεί η τρόικα, ρίχνοντας στον πίθο των Δαναΐδων αδιακρίτως κοινωφελείς και μη οργανισμούς, κερδοφόρους και ζημιογόνους, βιώσιμους και παρασιτικούς. Και όλα αυτά χωρίς να έχει εκπονηθεί ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης της σχέσης κράτους-οικονομίας, αναπροσανατολισμού του παραγωγικού προτύπου και συγκρότησης εθνικού προγράμματος εξόδου από την κρίση. Αρα, πρόκειται για σπασμωδικές κινήσεις, υπό την πίεση εκταμίευσης της εκάστοτε επόμενης δανειακής δόσης.Ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς, απαντώντας στην κριτική για τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, εκστόμισε στο Κοινοβούλιο την περίφημη φράση «Βάλτε με φυλακή», η οποία όμως δεν αρκεί για να εξορκίσει τους δαίμονες μιας χρεοκοπίας, που θα συνοδευόταν από αναζήτηση ποινικών ευθυνών των κυβερνώντων.
Η απερίσκεπτη εκποίηση δημόσιας περιουσίας αποτελεί απόφαση που θα μπορούσε, λοιπόν, πράγματι να προκαλέσει αναζήτηση ποινικών ευθυνών πολιτικών προσώπων. Ο κρατικός έλεγχος επί συγκεκριμένων δημοσίων επιχειρήσεων μπορεί να αποβεί καθοριστικός για την ανασυγκρότηση της χώρας. Η κυβέρνηση οφείλει να απεγκλωβιστεί από μια στενά λογιστική λογική και να προβεί σε μελέτη, αξιολόγηση και σχεδιασμό ενός προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, εντάσσοντάς το σε μια στρατηγική ανάταξης της οικονομίας και προχωρώντας ταυτόχρονα στον εξορθολογισμό της λειτουργίας τους, με κατάργηση αδικαιολόγητων προνομίων και σπατάλης.