Εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, 07/8/2012
Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ αποτελεί ένα πρωτόγνωρο πείραμα για την Ελλάδα. Σε περιόδους κρίσης ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων και η αναδιάρθρωση του κομματικού συστήματος θεωρούνται αναμενόμενες συνέπειες. Μια πρόβα κυβέρνησης συνασπισμού αποτέλεσε το εξάμηνο Παπαδήμου, που οδήγησε σε αποσύνθεση των δυο παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας, συγκρότηση νέων κομματικών μηχανισμών και εκλογική εξαέρωση του τρίτου κυβερνητικού εταίρου (ΛΑΟΣ).
Αρκετοί αναλυτές προεξοφλούν ότι παρόμοια εξέλιξη θα έχει και η νέα κυβερνητική σύμπραξη, δηλαδή αφενός περαιτέρω αποδυνάμωση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ως αποτέλεσμα της φθοράς από την εφαρμογή των περιοριστικών πολιτικών, και αφετέρου εξαφάνιση της ΔΗΜΑΡ, που στηρίζει τα μέτρα λιτότητας εν ονόματι της άδηλης παραμονής στην Ευρωζώνη.Υπό αυτό το πρίσμα υποστηρίζεται ότι είναι θέμα χρόνου η ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με αυτή τη «γραμμική» αντίληψη της πολιτικής αντιμαχίας, η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση θα ενισχύσει την επιρροή της, θα αποκτήσει προφίλ κόμματος εξουσίας, θα αμβλύνει τις γωνίες του προγραμματικού της λόγου και θα εμφανιστεί μετά από ένα-δύο χρόνια έτοιμη να κερδίσει την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Oσο ταχύτερα εξελιχθεί η φθορά της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά, τόσο πιο γρήγορα θεωρείται ότι θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιος φανταζόταν ωστόσο ότι η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ από 4,6% θα εκτοξευόταν μέσα σε δυόμισι χρόνια στο 27% και της Χρυσής Αυγής από 0,3% στο 7%; Ποιος περίμενε ότι το άθροισμα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα συρρικνωνόταν στο 42%, όταν τα τελευταία 30 χρόνια δεν είχε πέσει ποτέ κάτω από 87% σε βουλευτικές εκλογές; Ποιος πιστεύει ότι αυτές οι ανατροπές οδηγούν ευθύγραμμα σε μια νέα «ομαλότητα» ως προς την εναλλαγή της εκάστοτε κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης στην εξουσία, όπως συνέβαινε μετά το 1974; Και, σε τελική ανάλυση, ποιον εξυπηρετούν αυτού του τύπου οι προγνώσεις, αν όχι εκείνους που επιχειρούν να παγιώσουν νέες διαχωριστικές γραμμές, διχοτομήσεις και δίπολα στο εκλογικό σώμα και στην κοινωνία;Ας είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι σε αυτές τις προγνωστικές αναλύσεις, που τείνουν να γίνουν του συρμού. Δυστυχώς η κρίση για την Ελλάδα έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά της, με απρόβλεπτη έκβαση. Το κομματικό σύστημα κλονίστηκε στις εκλογικές αναμετρήσεις του Μαΐου και του Ιουνίου, αλλά άντεξε, παρά τις σοβαρές ανακατατάξεις.
Το παλαιό δεν έχει ακόμη ξεψυχήσει, ούτε το νέο έχει γεννηθεί. Oμως η ελληνική κοινωνία, που ήδη στις δημοσκοπήσεις δίνει την πρωτιά στο «κόμμα του Κανένα», είναι προφανές ότι αναζητάει το νέο. Οι εκλογικές επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ ίσως αποδειχθούν μικρότερη έκπληξη από μία ενδεχόμενη συνολική ανασύνθεση του κομματικού συστήματος. Το κρισιμότερο διακύβευμα, πάντως, συνιστά η δημιουργία πολιτικών κομμάτων που θα λειτουργήσουν με βάση πραγματική εσωκομματική δημοκρατία.