Εφημερίδα, “ΕΘΝΟΣ”, 15/10/2013
Με βάση την εμπειρία του πρόσφατου παρελθόντος, το πιο πιθανό σενάριο είναι η πρόταση να παραμείνει σε διαβούλευση για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε οι πολιτικές εξελίξεις να την προλάβουν και, για μία ακόμη φορά, το εγχείρημα να παραμείνει σε μορφή προσχεδίου. Ωστόσο, η αδράνεια στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας δεν είναι πλέον ανεκτή. Η Εκθεση υπογραμμίζει τις δυσκολίες πρόσβασης των πολιτών στις υπηρεσίες υγείας, ως απόρροια μεταξύ άλλων της υποχρηματοδότησης του ΕΣΥ, που συνδέεται ευθέως με την οικονομική κρίση και τις περιοριστικές πολιτικές. Σε αντίθεση, όμως, προς την αντίληψη των οριζόντιων περικοπών, ισχυρή πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας σημαίνει εξυπηρέτηση των δημοσιονομικών στόχων, αφού περιορίζονται έτσι άλλες πιο δαπανηρές μορφές φροντίδας υγείας, όπως η νοσοκομειακή.
Με αφορμή το επίμαχο θέμα τίθεται με ολοένα μεγαλύτερη έμφαση η ανάγκη ανάκτησης της πρωτοβουλίας κινήσεων από τις ελληνικές κυβερνήσεις και της παραγωγής πολιτικής «εντός των συνόρων». Η εμπειρία των τελευταίων ετών απέδειξε ότι όσο η χώρα δεν επεξεργάζεται ένα συνεκτικό σχέδιο ανάκαμψης, επικρατούν οι αμιγώς λογιστικού χαρακτήρα προσεγγίσεις που, κατεξοχήν στον τομέα της υγείας, προκαλούν αποκλεισμούς και περιορίζουν υπέρμετρα το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην υγειονομική φροντίδα.
Τα Μνημόνια έχουν εξαντλήσει την όποια δυναμική προώθησης μεταρρυθμιστικών τομών διέθεταν. Διαρθρωτικές αλλαγές σε πεδία όπως η κοινωνική προστασία μπορούν να προέλθουν τελικά μόνο από εσωτερικές πρωτοβουλίες, όπως η προτεινόμενη από την Επιτροπή Σουλιώτη. Τα δύσκολα πάντως αρχίζουν τώρα. Η πολιτική τάξη πρέπει να τολμήσει αυτό που δεν τόλμησε πριν από μία δεκαετία, με τον αντίστοιχο νόμο Στεφανή. Και η κοινωνία να το απαιτήσει. Αλλωστε, πρωτίστως αυτήν αφορά.