Εφημερίδα “Έθνος”, 3/7/2015
Διαβάζοντας για τη Μικρασιατική Καταστροφή πάντα αναρωτιόμουν γιατί ο Ελευθέριος Βενιζέλος προκήρυξε τις εκλογές του 1920. Και γιατί οι ψηφοφόροι έδωσαν τη νίκη στους αντιπάλους του, με αποτέλεσμα την επιστροφή του βασιλιά Κωνσταντίνου, τη διεθνή απομόνωση και τη στρατιωτική συντριβή δύο χρόνια αργότερα. Η απάντηση είναι ότι ο Βενιζέλος αισθανόταν υποχρεωμένος να λάβει δημοκρατική νομιμοποίηση και δεν υποψιαζόταν ότι ο λαός θα καταψήφιζε την παράταξη που μέσα σε οκτώ χρόνια υπερδιπλασίασε και εκσυγχρόνισε την Ελλάδα. Ομως, η μακρά περίοδος διαρκούς πολέμου είχε εξαντλήσει την κοινωνία. Ο λαός πείστηκε ότι η αντιβενιζελική παράταξη θα έφερνε την ειρήνη. Αποδείχθηκε ψέμα. Η προέλαση του ελληνικού στρατού, η καθήλωσή του στα βάθη της Μικράς Ασίας, η εγκατάλειψη από τους Ευρωπαίους συμμάχους και η κεμαλική αντεπίθεση κατέληξαν στην Εθνική Καταστροφή.
Αναλογίες με τα σημερινά προβλήματα δύσκολα αποτολμώνται. Η επαπειλούμενη έξοδος από την Ευρωζώνη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως αντίστοιχου μεγέθους καταστροφική εξέλιξη για τον ελληνισμό. Ωστόσο, θα οδηγήσει σε διεθνή απομόνωση και θα προκαλέσει απρόβλεπτα εθνικά δεινά.
Η ελληνική κοινωνία υπέστη την περίοδο 2010-2015 ένα ισχυρό σοκ. Οι ακραίες περιοριστικές πολιτικές φόβισαν και εξόργισαν όλους μας. Τη στιγμή που η οικονομία έδειχνε σημάδια ανάκαμψης, προκηρύχθηκαν οι πρόωρες εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου. Η παράταξη που υποσχέθηκε απαλλαγή από τα επώδυνα Μνημόνια αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσε να εκπληρώσει όσα έταξε, ούτε καν μια έντιμη συμφωνία, με τεράστια ευθύνη των αδιάλλακτων Ευρωπαίων εταίρων μας. Μπροστά στο αδιέξοδο προκήρυξε δημοψήφισμα, επιχειρώντας να νομιμοποιήσει την επιλογή της ρήξης με την Ευρωζώνη.
Αν την Κυριακή υπερισχύσει το «όχι», η πόρτα εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ενωση ανοίγει διάπλατα. Θα είναι, λαμβάνοντας υπόψη τα σύγχρονα διακυβεύματα, μία εθνική καταστροφή και θα επιφέρει οξύτερη οικονομική και κοινωνική κρίση από αυτήν της τελευταίας πενταετίας, οδηγώντας τη χώρα σε τριτοκοσμικές διακινδυνεύσεις. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ψηφίσουμε με το θυμικό κάνοντας για μία ακόμη φορά τη λάθος επιλογή.