Εισαγωγή-επιμέλεια: Ξ. Κοντιάδης, Γ. Αμίτσης (1053 σελ., εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα-Κομοτηνή 2000).
{gallery}eksofylla/30{/gallery}
Κρίσιμο στην ελληνική περίπτωση είναι το ζήτημα της απλοποίησης και κωδικοποίησης της νομοθεσίας κοινωνικής ασφάλισης. Όπως έχει εύστοχα επισημανθεί, η εργασία για την κωδικοποίηση ή την απλοποίηση της νομοθεσίας της κοινωνικής ασφάλισης συμπίπτει με ένα ουσιαστικό και θεμελιώδη στοχασμό πάνω στη φύση και την σκοπιμότητα του θεσμού της κοινωνικής ασφάλισης. Στο μέτρο που η πολυπλοκότητα των κανόνων κοινωνικής ασφάλισης, η απουσία σαφούς οριοθέτησης του θεσμού από τις τεχνικές της κοινωνικής πρόνοιας και οι διαφοροποιήσεις των προϋποθέσεων λήψης παροχών και θεμελίωσης δικαιωμάτων, ως συνέπεια της πολυμορφίας των ασφαλιστικών καθεστώτων, οδηγούν σε αδικαιολόγητες παραλείψεις ή επικαλύψεις των αρμοδίων υπηρεσιών, δυσχερή εποπτεία και, τέλος, αδυναμία αποτελεσματικότερης ανάπτυξης, η απλούστευση και συστηματοποίηση της κοινωνικοασφαλιστικής νομοθεσίας εμφανίζεται ως απαραίτητη προϋπόθεση εκσυγχρονισμού του συστήματος.
Η κατοχύρωση ενός εθνικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης με γνώμονα την εξυπηρέτηση των αναγκών των ασφαλισμένων σε περίπτωση επέλευσης τυποποιημένων ασφαλιστικών κινδύνων επιβάλλει παράλληλα την έναρξη μιας πολιτικής συζήτησης για την υλοποίηση των ακόλουθων αρχών:
Η κατοχύρωση ενός εθνικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης με γνώμονα την εξυπηρέτηση των αναγκών των ασφαλισμένων σε περίπτωση επέλευσης τυποποιημένων ασφαλιστικών κινδύνων επιβάλλει παράλληλα την έναρξη μιας πολιτικής συζήτησης για την υλοποίηση των ακόλουθων αρχών:
– διεύρυνση και ορθολογική διαχείριση των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης,
– αυτοδιαχείριση των πόρων, της διοίκησης και της λειτουργίας των φορέων κοινωνικής ασφάλισης,
– σύνδεση των παροχών με μια ανταποδοτική δυναμική που δεν παραβλέπει την ανάγκη εξασφάλισης ενός ελαχίστου επιπέδου διαβίωσης,
– συγκρότηση ομοειδών ασφαλιστικών οργανισμών.
Από τεχνική άποψη, ο κοινωνικοπολιτικός διάλογος θα έπρεπε να συνοδευτεί από την έναρξη μιας διαδικασίας κωδικοποίησης του Δικαίου Κοινωνικής Ασφάλισης που θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία ενός εθνικού Κώδικα Κοινωνικής Ασφάλισης. Πρόκειται για ένα μεθοδολογικό εργαλείο με ιδιαίτερη αξία που δεν έχει μέχρι σήμερα γίνει κατανοητή από τους σχεδιαστές κοινωνικής πολιτικής στη χώρα μας.
Φιλοδοξία της παρούσας έκδοσης για το νομικό πλαίσιο του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης είναι να προωθήσει τη συζήτηση για την κατάρτιση του Κώδικα Κοινωνικής Ασφάλισης, καταγράφοντας τη θεσμική εξέλιξη του ασφαλιστικού συστήματος μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα. Πρόκειται για ένα στόχο μακράς πνοής, που εντάσσεται αναμφισβήτητα στο ευρύτερο πλαίσιο των διαδικασιών εκσυγχρονισμού του κοινωνικού κράτους.
Φιλοδοξία της παρούσας έκδοσης για το νομικό πλαίσιο του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης είναι να προωθήσει τη συζήτηση για την κατάρτιση του Κώδικα Κοινωνικής Ασφάλισης, καταγράφοντας τη θεσμική εξέλιξη του ασφαλιστικού συστήματος μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα. Πρόκειται για ένα στόχο μακράς πνοής, που εντάσσεται αναμφισβήτητα στο ευρύτερο πλαίσιο των διαδικασιών εκσυγχρονισμού του κοινωνικού κράτους.
