Η εξαγγελθείσα μεταρρύθμιση του νόμου-πλαισίου για την ανώτατη εκπαίδευση και η επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος καθιστούν επιτακτική την πραγμάτευση δύο κρίσιμων ζητημάτων, από τη σκοπιά της συνταγματικής επιστήμης. Πρώτον, τίθεται το ζήτημα ποια είναι τα συνταγματικώς ανεκτά όρια μέσα στα οποία δεσμεύεται να κινηθεί ο κοινός νομοθέτης και ποιες αντίστοιχα οι θεσμικές ρυθμίσεις που προστατεύονται από το Σύνταγμα, κατοχυρώνοντας ένα πλαίσιο το οποίο δεν θα ήταν επιτρεπτό να θίξει η νομοθετική μεταρρύθμιση. Πάνω στο ζήτημα αυτό υπάρχει ήδη αρκετή νομολογία –ιδίως του ΣτΕ–, αλλά και θεωρητικές επεξεργασίες που διευκολύνουν τη συναγωγή των βασικών αξόνων που οριοθετούν την εξαγγελθείσα μεταρρύθμιση. Το δεύτερο ζήτημα που καλείται να επεξεργαστεί η συνταγματική επιστήμη άπτεται της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος, το οποίο περιλαμβάνεται στις διατάξεις που τόσο η κυβερνητική πλειοψηφία όσο και η μείζων αντιπολίτευση έχουν συμπεριλάβει στις αναθεωρητέες, όπως προκύπτει από τις πρώτες εξαγγελίες του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η παρούσα μελέτη προσεγγίζει κριτικά τα δύο αυτά ζητήματα, επιχειρώντας να οριοθετήσει το πλαίσιο δράσης του συνταγματικού και του κοινού νομοθέτη.