Στη μελέτη αυτή επιχειρείται η κριτική ανάλυση της θεωρίας και νομολογίας που έχει αναπτυχθεί όσον αφορά τη συνταγματική κατοχύρωση της περιβαλλοντικής προστασίας, με έμφαση στις τροποποιήσεις που επέφερε η αναθεώρηση του 2001 στο άρθρο 24 του Συντάγματος. Υποστηρίζεται ότι ο απολογισμός της 25ετούς εφαρμογής του άρθρου 24 Συντ. από το Συμβούλιο της Επικρατείας υπήρξε ασφαλώς θετικός. Ο δικαστικός ακτιβισμός του Ε΄ Τμήματος αποτέλεσε μεν την κυριότερη εγγύηση για την αποτελεσματική προστασία του περιβάλλοντος, όμως ενίοτε υπερέβη τα ανεκτά από το Σύνταγμα όρια, τείνοντας να συρρικνώσει υπέρμετρα τα περιθώρια επιλογών του νομοθέτη και τη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης.