εφημερίδα “Έθνος”, 20/9/2016
Χθες απονεμήθηκε στον τ. πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας, Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, το Βραβείο «Δημήτρης Τσάτσος», που απονέμεται κάθε δύο χρόνια από το Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου – Iδρυμα Τσάτσου και το γερμανικό Ινστιτούτο για Ευρωπαϊκές Συνταγματικές Επιστήμες Δ. Τσάτσος σε εξέχουσες προσωπικότητες για την προσφορά τους στην ευρωπαϊκή ιδέα. Ο Ναπολιτάνο έχει διανύσει μια εντυπωσιακή πολιτική διαδρομή από το 1953 ως βουλευτής στο Ιταλικό και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υπουργός, γερουσιαστής και πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Στενός συνεργάτης του Ενρίκο Μπερλινγκουέρ στη στροφή του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος προς τον ευρωκομμουνισμό, πρόεδρος της Συνταγματικής Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου, πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας για σχεδόν 10 χρόνια, όπου λειτούργησε ως εγγυητής της συνταγματικής νομιμότητας απέναντι στην μπερλουσκονική ασυδοσία και ως από μηχανής θεός κατά την κυβερνητική κρίση μετά την πτώση του Μπερλουσκόνι, υπερβαίνοντας ενίοτε το γράμμα των αρμοδιοτήτων του με σκοπό την υπεράσπιση των δημοκρατικών θεσμών, σήμερα γερουσιαστής, ο Ναπολιτάνο αποτελεί ένα ανεκτίμητο πολιτικό κεφάλαιο για την Ιταλία και την Ευρώπη παρά τα 91 χρόνια του. Ο Ναπολιτάνο έχει τα χαρακτηριστικά των μεγάλων ηγετών που σημάδεψαν στα πρώτα της βήματα την ενωμένη Ευρώπη. Το κύρος του δεν απορρέει μόνο από την προσήλωσή του σε αξίες όπως η εμβάθυνση του δημοκρατικού κράτους δικαίου, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και η κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά και από την ικανότητά του να υπηρετεί τις αξίες αυτές μέσα σε ένα μεταβαλλόμενο κοινωνικoπολιτικό περιβάλλον. Η ιστορική στροφή του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος δεν ήταν μια επιλογή χωρίς εντάσεις. Η υποστήριξη της εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ενοποίησης κάθε άλλο παρά ανέφελη υπήρξε. Ο αγώνας για την αποτροπή της ακυβερνησίας στην Ιταλία έμοιαζε καταδικασμένος σε αποτυχία.
Ο Ναπολιτάνο αφουγκραζόταν τις νέες ιστορικές προκλήσεις τόσο στην πατρίδα του όσο και στην Ευρώπη. Τιμώντας τον Ναπολιτάνο τιμήθηκε προπαντός η συνέπεια στην υπεράσπιση αξιών και η αποτελεσματική εφαρμογή τους σε μείζονες δημόσιες πολιτικές. Αυτό ακριβώς που δεν διαθέτουν σήμερα οι άτολμοι, καιροσκόποι ή δημαγωγοί πρωταγωνιστές της ευρωπαϊκής σκηνής.