Εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, 1/7/2014
Συνεπώς έχουμε εισέλθει σε μια νέα προεκλογική περίοδο, διάρκειας περίπου δέκα μηνών, που δυσχεραίνει το κυβερνητικό έργο, όπως θα συνέβαινε άλλωστε σε οποιαδήποτε κυβέρνηση τελούσε υπό την απειλή εκλογών στο μέσον της θητείας της. Επιπλέον, ο τρόπος που διεξάγεται η δημόσια συζήτηση αφενός έχει ως αποτέλεσμα να «καούν» στην πορεία πρόσωπα που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να ασκήσουν επιτυχώς τα προεδρικά καθήκοντα και, αφετέρου, να αποδυναμώνεται η προσδοκία εκλογής στο αξίωμα προσώπου που θα πληροί τα απαιτούμενα ουσιαστικά προσόντα, δηλαδή θα διαθέτει την ευρύτερη δυνατή αποδοχή.
Η συνταγματική πρόβλεψη της άμεσης προκήρυξης βουλευτικών εκλογών εάν δεν επιτευχθεί αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την εκλογή Προέδρου αποσκοπούσε ακριβώς στην ανάδειξη προσώπου ευρύτερης αποδοχής. Αυτό επιβαλλόταν εν όψει των ενισχυμένων αρμοδιοτήτων που διέθετε ο Πρόεδρος πριν από την αναθεώρηση του 1986. Σήμερα τέτοιες προεδρικές αρμοδιότητες δεν υφίστανται πλέον. Εξάλλου, η πράξη απέδειξε ότι ο ισχύων τρόπος εκλογής λειτουργεί ως μέσο διάλυσης της Βουλής στα χέρια της εκάστοτε αντιπολίτευσης, ακόμη και εάν η κυβέρνηση διαθέτει νωπή λαϊκή νομιμοποίηση.
Ας υποθέσουμε ότι η σημερινή κυβέρνηση προκαλεί πρόωρες εκλογές τον Σεπτέμβριο και τις χάνει. Τι θα αντιτάξει θεσμικά ο ΣΥΡΙΖΑ εάν τον επόμενο Μάρτιο η τότε αντιπολίτευση οδηγήσει τη χώρα σε νέες βουλευτικές εκλογές με αφορμή την προεδρική εκλογή, επικαλούμενη μάλιστα δημοσκοπήσεις που θα προκύψουν από ένα κυβερνητικό ξεκίνημα του ΣΥΡΙΖΑ μη φιλικό προς τους ψηφοφόρους του; Άρα, εάν υπάρχει μια συνταγματική ρύθμιση που πρέπει οπωσδήποτε να αναθεωρηθεί, τότε αυτή είναι η διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.