Εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, 14/8/2012
Οι πρώτες μετεκλογικές έρευνες κοινής γνώμης ανέδειξαν ότι η απομάκρυνση των πολιτών από τα κόμματα παγιώνεται και το «κόμμα του Κανένα» προηγείται ήδη σταθερά στις προτιμήσεις τους. Επίσης δείχνουν ότι οι πολίτες έχουν χορτάσει από μεγάλα λόγια περί αναδιαπραγμάτευσης των Μνημονίων και μαγικών συνταγών, ζητώντας ενίσχυση της απασχόλησης και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.
Οι κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης είναι πρωτόγνωρες και συγκλονιστικές. Παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις και τους μικροκομματικούς ελιγμούς, οι κυβερνώντες μοιάζουν να αγνοούν ότι οι αντοχές της κοινωνίας εξαντλούνται και πλησιάζει η στιγμή της κοινωνικής έκρηξης ή, ορθότερα, μικρών καθημερινών εξεγέρσεων. Οι αριθμοί δεν αρκούν για να αποτυπωθεί αυτό που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες. Το ένα στα τέσσερα μέλη του ενεργού πληθυσμού είναι άνεργος. Στους νέους η κατάσταση εμφανίζεται δραματικότερη, αφού ένας στους δύο δεν μπορεί να βρει δουλειά. Οι μακροχρόνια άνεργοι έχουν τριπλασιαστεί. Για όσους έχουν ακόμη εργασία, οι αποδοχές μειώθηκαν σε βαθμό ώστε να εξαντλούνται οι οικογενειακές αποταμιεύσεις. Η μερική απασχόληση εξαπλώνεται. Για τους ελεύθερους επαγγελματίες, που δεν καταγράφονται στους δείκτες ανεργίας, ακόμη και όταν υπάρχει δουλειά η είσπραξη αμοιβής αποδεικνύεται δυσχερέστατη.
Η μακροχρόνια ανεργία, η απότομη μείωση του βιοτικού επιπέδου, η εξάντληση των νοικοκυριών και η έλλειψη ελπίδας προκαλούν οργή, κατάθλιψη και αγωνία. Οι εργαζόμενοι που μένουν για μεγάλο διάστημα εκτός αγοράς εργασίας καταλήγουν να θεωρούνται «μη απασχολήσιμοι» και συρρικνώνεται η πιθανότητα να βρουν εργασία ανάλογη των προσόντων τους. Εξίσου υποβιβάζεται η δυνατότητα αξιοποίησης των νέων αποφοίτων σε θέσεις αντίστοιχες της εκπαίδευσής τους. Ετσι, όμως, υποβαθμίζονται συνολικά το ενεργό εργατικό δυναμικό και η παραγωγική ικανότητα της οικονομίας.Υπό αυτές τις συνθήκες, οι ιθύνοντες της οικονομικής πολιτικής μιλούν για περαιτέρω συρρίκνωση των ψιχίων της προνοιακής πολιτικής, των κοινωνικών επιδομάτων και των μέτρων ανακούφισης των κοινωνικά αποκλεισμένων. Εν ονόματι της επίτευξης των αυθαίρετων δεικτών συμμόρφωσης με τις επιταγές των δανειστών, η χώρα ωθείται σε ακραία ανθρωπιστική κρίση. Το στράγγισμα της πραγματικής οικονομίας και η καταστροφή της κοινωνίας συνεχίζονται. Μετά από πέντε χρόνια βαθιάς ύφεσης, ο χρόνος της πολιτικής και της οικονομίας έχει πυκνώσει επικίνδυνα. Η νέα κυβέρνηση εξαντλεί ταχύτατα το όποιο πολιτικό κεφάλαιο διαθέτει.
Αν δεν υπάρξουν σύντομα σημάδια ανάκαμψης, τότε οι οπαδοί της λιτότητας θα χρειαστεί να ξανασκεφθούν μήπως η επικέντρωση στα ελλείμματα και στο χρέος, αντί στη δημιουργία θέσεων εργασίας και στην κοινωνική προστασία, αποτελεί ένα εγκληματικό σφάλμα. Ενα σφάλμα που θα αφήσει πίσω του κατεστραμμένες ζωές και οικονομική έρημο, ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο στα πολιτικά άκρα.
Οι κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης είναι πρωτόγνωρες και συγκλονιστικές. Παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις και τους μικροκομματικούς ελιγμούς, οι κυβερνώντες μοιάζουν να αγνοούν ότι οι αντοχές της κοινωνίας εξαντλούνται και πλησιάζει η στιγμή της κοινωνικής έκρηξης ή, ορθότερα, μικρών καθημερινών εξεγέρσεων. Οι αριθμοί δεν αρκούν για να αποτυπωθεί αυτό που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες. Το ένα στα τέσσερα μέλη του ενεργού πληθυσμού είναι άνεργος. Στους νέους η κατάσταση εμφανίζεται δραματικότερη, αφού ένας στους δύο δεν μπορεί να βρει δουλειά. Οι μακροχρόνια άνεργοι έχουν τριπλασιαστεί. Για όσους έχουν ακόμη εργασία, οι αποδοχές μειώθηκαν σε βαθμό ώστε να εξαντλούνται οι οικογενειακές αποταμιεύσεις. Η μερική απασχόληση εξαπλώνεται. Για τους ελεύθερους επαγγελματίες, που δεν καταγράφονται στους δείκτες ανεργίας, ακόμη και όταν υπάρχει δουλειά η είσπραξη αμοιβής αποδεικνύεται δυσχερέστατη.
Η μακροχρόνια ανεργία, η απότομη μείωση του βιοτικού επιπέδου, η εξάντληση των νοικοκυριών και η έλλειψη ελπίδας προκαλούν οργή, κατάθλιψη και αγωνία. Οι εργαζόμενοι που μένουν για μεγάλο διάστημα εκτός αγοράς εργασίας καταλήγουν να θεωρούνται «μη απασχολήσιμοι» και συρρικνώνεται η πιθανότητα να βρουν εργασία ανάλογη των προσόντων τους. Εξίσου υποβιβάζεται η δυνατότητα αξιοποίησης των νέων αποφοίτων σε θέσεις αντίστοιχες της εκπαίδευσής τους. Ετσι, όμως, υποβαθμίζονται συνολικά το ενεργό εργατικό δυναμικό και η παραγωγική ικανότητα της οικονομίας.Υπό αυτές τις συνθήκες, οι ιθύνοντες της οικονομικής πολιτικής μιλούν για περαιτέρω συρρίκνωση των ψιχίων της προνοιακής πολιτικής, των κοινωνικών επιδομάτων και των μέτρων ανακούφισης των κοινωνικά αποκλεισμένων. Εν ονόματι της επίτευξης των αυθαίρετων δεικτών συμμόρφωσης με τις επιταγές των δανειστών, η χώρα ωθείται σε ακραία ανθρωπιστική κρίση. Το στράγγισμα της πραγματικής οικονομίας και η καταστροφή της κοινωνίας συνεχίζονται. Μετά από πέντε χρόνια βαθιάς ύφεσης, ο χρόνος της πολιτικής και της οικονομίας έχει πυκνώσει επικίνδυνα. Η νέα κυβέρνηση εξαντλεί ταχύτατα το όποιο πολιτικό κεφάλαιο διαθέτει.
Αν δεν υπάρξουν σύντομα σημάδια ανάκαμψης, τότε οι οπαδοί της λιτότητας θα χρειαστεί να ξανασκεφθούν μήπως η επικέντρωση στα ελλείμματα και στο χρέος, αντί στη δημιουργία θέσεων εργασίας και στην κοινωνική προστασία, αποτελεί ένα εγκληματικό σφάλμα. Ενα σφάλμα που θα αφήσει πίσω του κατεστραμμένες ζωές και οικονομική έρημο, ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο στα πολιτικά άκρα.