Εφημερίδα, “ΕΘΝΟΣ”, 21/5/2013
Μπορεί ο ρατσιστικός ακτιβισμός να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά μέσω της ποινικής καταστολής; Η ευαισθητοποίηση της κυβέρνησης απέναντι στα εντεινόμενα κρούσματα ρατσιστικής βίας δεν οφείλεται βέβαια μόνο στις επανειλημμένες παρατηρήσεις που έχει δεχθεί η χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Συμβούλιο της Ευρώπης, αλλά και στην ανησυχητική ενίσχυση της πολιτικής επιρροής της Χρυσής Αυγής.
Η καταπολέμηση του ρατσιστικού εξτρεμισμού δεν αρκεί, πάντως, για να περιοριστεί η απήχηση της Ακρας Δεξιάς. Ούτε, άλλωστε, η κατοχύρωση προνομιακών ρυθμίσεων υπέρ των θυμάτων ρατσιστικής βίας συνιστά μέτρο που θα ανέκοπτε τη διάδοση των ρατσιστικών ιδεών. Αντίθετα, σε περίπτωση που αυστηροποιηθεί το θεσμικό πλαίσιο για την έκφραση απόψεων που στρέφονται κατά προσώπων με γνώμονα τη φυλή, τη θρησκεία ή την εθνική προέλευση εγκυμονεί ο κίνδυνος υπέρμετρου περιορισμού της ελευθερίας της έκφρασης, στοχοποιώντας ταυτόχρονα οργανώσεις που δεν έχουν καμία σχέση με τον ακροδεξιό εξτρεμισμό.
Η απαγόρευση της λειτουργίας πολιτικών κομμάτων, ακόμη και αν εκφράζουν ακραίες ρατσιστικές ή ξενοφοβικές θέσεις, δεν είναι ανεκτή κατά το ισχύον Σύνταγμα. Θα μπορούσε ενδεχομένως να προβλεφθεί, πέρα από τη στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων προσώπων που με τον δημόσιο λόγο τους υποστηρίζουν τον ρατσιστικό εξτρεμισμό, η στέρηση της κρατικής χρηματοδότησης κομμάτων που με τη δράση τους συμβάλλουν στη ρατσιστική βία. Ούτε, όμως, μια τέτοια ρύθμιση θα μειώσει ουσιωδώς την επιρροή της Ακροδεξιάς, ενώ θα καλλιεργούσε την «ηρωοποίησή» της.
Ποιες είναι, λοιπόν, οι ενδεδειγμένες πρωτοβουλίες για την ανάσχεση της επιρροής της Ακροδεξιάς; Κατ’ αρχάς, η ανάκτηση της αξιοπιστίας των θεσμών και του απαξιωμένου κομματικού συστήματος.
Επίσης, η υιοθέτηση μιας νέας μεταναστευτικής πολιτικής, που θα αναγνωρίζει τα δικαιώματα των μεταναστών χωρίς να επιτρέπει την ανεξέλεγκτη είσοδο και παραμονή τους, καθώς και η θέσπιση πολιτικών κοινωνικής προστασίας για τα θύματα της οικονομικής κρίσης, ώστε να μην καθίστανται εύκολοι δέκτες της ακροδεξιάς προπαγάνδας. Τέλος, η εφαρμογή προγραμμάτων δημοκρατικής παιδείας σε όλες της εκπαιδευτικές βαθμίδες.