Εφημερίδα, “ΕΘΝΟΣ”, 26/2/2013
Καθώς η ανεργία, η φτώχεια, η συνεχιζόμενη συρρίκνωση του ΑΕΠ και η πλήρης απουσία αναπτυξιακής πνοής έχουν οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους σε απόγνωση, πυκνώνουν οι φωνές που θέτουν σε πρώτο πλάνο την αναγκαιότητα συνταγματικής μεταρρύθμισης. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένους, ήρθε η ώρα να εκλεγεί μία Συντακτική Συνέλευση, που θα θεσπίσει νέο Σύνταγμα χωρίς να δεσμεύεται από το ισχύον. Οι αντιλήψεις αυτές δεν είναι μόνο επιστημονικά και πολιτικά έωλες, αλλά και επικίνδυνες.
Το Σύνταγμά μας κατοχυρώνει με ικανοποιητικό τρόπο την οργάνωση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος και περιλαμβάνει έναν από τους πληρέστερους σε ευρωπαϊκό επίπεδο καταλόγους ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ορισμένες τροποποιήσεις κρίνονται σκόπιμες, όχι όμως καθοριστικές για την πορεία της χώρας. Αν το κομματικό σύστημα οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία, με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσει και το ίδιο, η ευθύνη δεν βαρύνει τους συνταγματικούς θεσμούς. Η συζήτηση που έχει ξεκινήσει για τη σημασία της συνταγματικής αλλαγής είναι παραπλανητική.
Κατ’ αρχάς απομακρύνει την προσοχή της κοινωνίας από τα πραγματικά προβλήματα στη λειτουργία του κράτους, της οικονομίας και του πολιτικού συστήματος, αποδίδοντάς τα στη συνταγματική τάξη. Περαιτέρω, καλλιεργεί την ψευδαίσθηση ότι η αλλαγή του Συντάγματος θα οδηγήσει σε επίλυση χρόνιων παθογενειών.
Η ιδέα της Συντακτικής Συνέλευσης είναι ακόμη πιο απατηλή. Υπονοεί ότι θα πρέπει να τεθούν εξυπαρχής όλα τα μείζονα ζητήματα συνταγματικής οργάνωσης, ξεκινώντας από τη μορφή του πολιτεύματος. Μια τέτοια διαδικασία θα προκαλούσε τεράστια ανασφάλεια εντός και εκτός συνόρων, διακυβεύοντας θεσμικές κατακτήσεις δεκαετιών, ενώ ταυτόχρονα θα συνιστούσε τροχοπέδη για την προώθηση νομοθετικών μεταρρυθμίσεων σε κρίσιμα πεδία δημόσιας πολιτικής, νομιμοποιώντας την κυβερνητική απραξία.
Η επιβεβλημένη ανασυγκρότηση του κράτους δεν προϋποθέτει ούτε συνταγματική αναθεώρηση ούτε άσκηση συντακτικής εξουσίας. Απαιτείται μια κυβέρνηση με πολιτική βούληση, που θα θεσπίσει επιτέλους νέα νομοθεσία για το εκλογικό σύστημα και τη χρηματοδότηση των κομμάτων, καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, υποστήριξη των άνεργων και των υπερχρεωμένων νοικοκυριών.